جایگاه زن از دیدگاه امام خمینی (ره)/ امام زنان را به زلال تعالیم اسلام بازگرداند

جایگاه زن در گذشته و نقش حضرت امام خمینی(ره) در بازگشت زنان به خویشتن انسانی

در اینجا به عنوان مثال اشاراتی به وضع اسف‏انگیز زنان، بالاخص در ایران قبل از انقلاب می‎نماییم. همگان می‎دانند که زن در گذر تاریخ، مورد ظلم و ستم فراوان واقع می‏شد؛ و رفتاری غیر انسانی و خلاف شأن و شخصیت الهی‏اش با او داشتند.

زن موجود مظلومی بود که همچون کالا به خرید و فروش گذاشته می‏شد و از حق انتخاب شریک زندگی محروم بود و در عرصه‎های مختلف زندگی اجتماعی از حقوق انسانی بهره نداشت و جزعزلت و کناره گیری از فعالیت‏های سازنده، سرنوشت و فرجامی نداشت.

دنیای غرب زن را از اسارت و بردگی‏هایی که قرون گذشته بر او تحمیل کرده بودند رهایی نداد، بلکه به گونه‏ای دیگر بر مظلومیت او افزود و از زن برای گسترش مراکز فساد و فحشا و رونق بازار مصرف، و وسیله‏ای جهت تبلیغات وسیع بهره جویی کرد.

ایران قبل از انقلاب در مسیر تحقق اهداف دنیای غرب حرکت می‎کرد و سران رژیم ستم شاهی مأموریت داشتند جلوه‏های منحط فرهنگ غرب را تبلیغ و ترویج نمایند؛ بنابراین محلی برای عرضه چهره زن که به گونه‏ای دیگر در اسارت و بردگی به سر می‏برد و روح و فکر و جسمش را زنجیرهای محکم به محاصره درآورده بود – به شمار می‏رفت.

زنان جامعه آن روز را می‏توان به سه دسته تقسیم کرد. دسته اول، زنان بی بند و باری که تبلیغ‎گران بی چون و چرای جلوه‏های مبتذل فرهنگ غرب به شمار می‏رفتند و آن گونه از خود بیگانه شده بودند که جاهلیت مدرن را تمدن نام می‎نهادند و فحشا و هرزگی را آزادی می‎پنداشتند و جز اینکه سرتا پا غربی شوند، راه صائب دیگری برایشان متصور نبود.

دسته دوم، زنانی که به اسم اسلام و مسلمانی، با تفکری غلط که از فرهنگ و معارف دینی داشتند، وظیفه و مسئولیتی جز به گوشه‏ای خزیدن و در عرصه‏های مختلف فعالیت‏های سیاسی اجتماعی و ملی وارد نشدن؛ نداشتند و جز کشیدن حصاری بین خود و جامعه، و هر تحرک و جنبش را حرام و نامشروع دانستن، را همی نمی‏شناختند.

بدین ترتیب ناآگاهانه به قصد تقرب به اسلام، از اسلام فاصله گرفتند و روح عطشناکشان را از جرعه زلال معارف دین محروم ساخته بودند.

دسته سوم، زنان متدین، متعهد و آگاه و وظیفه شناس که اگر چه در اقلیت بودند لکن راه را از بیراهه تشخیص می‏دادند و در آن دوران سیاه ظلم و خفقان، شخصیتی و شأن و منزلت انسانی و الهی خویش را حفظ می‎کردند و برای شکوفایی هرچه بیشتر آن تلاش می‎کردند.

دسته اول و دوم زنان جامعه ایرانی در واقع هرکدام به گونه‏ای از رشد و تعالی بازماند و در حقیقت، مردگان متحرکی بودند که حق حیات صحیح و تفکر و حرکت و پویایی از آنان سلب شده بود. به عبارت دیگر، این دسته از زنان و تمام کسانی که در چهار گوشه جهان در اسارت فکر و جسم به سر می‎بردند، مصداق سوره تکویر آیه 9 "بای ذنبٍ قتلت" به شمار می‏رفتند، زیرا اگرچه در ظاهر زنده بودند و حرکت می‏کردند لکن در حقیقت توسط عوامل مختلف حق حیات واقعی از آنان سلب می‏شد و از زندگی راستین محروم می‎شوند و روح و فکر و جانشان در مسلخ ظلم و جور به قتل می‏رسید.

حضرت امام خمینی- رضوان الله تعالی علیه- منزلت و شخصیت انسانی زنان را احیا نمود و جایگاه آنان را مشخص، و راههای رشد و کمال زن را هموار ساختند و همه توهمات و کج‏اندیشی‏ها را از صفحه ذهنها زدودند و ثابت کردند که زن به مصداق آیاتی نظیر سوره نساء آیه یک از سرشتی انسانی، همچون مرد آفریده شده است و همانگونه که در آفرینش با مرد یکسان می‏باشد و سرشتی جداگانه ندارد، در رشد و کمال معنوی و رسیدن به قله‏های بلند تقوا و فضیلت و کسب ارزش‏های والای الهی و انسانی نیز دارای استعدادهای سرشاری است که حضرت حق در او به ودیعه نهاده، و راههای به فعلیت رساندن آنها را نیز نمایانده است.

حضرت امام خمینی(ره) علاوه بر رهایی زنان گروه اول و دوم از توهمات و تبلیغات سوء و فراهم کردن زمینه‏های بازگشت آنان به خویشتن انسانی‏شان، برای گروه سوم نیز محرک‏های لازم جهت تسریع در حرکت متعالی خویش به وجود آورد و بدین ترتیب جایگاه رفیع انسانی زنان را نمایاند و زمینه‎ساز حرکت، پویش، جوشش و خلاقیت روزافزون آنان گردید و تثبیت حضور فعال زنان در جامعه و تلاش و مجاهدت وی در عرصه‏های مختلف اجتماعی از موضوعات و مسائل مهمی است که همواره از مباحث بنیادین بوده است.

از دیدگاه تعالیم مقدس اسلام، زنان از کلیه حقوق اجتماعی بهره مند باشند و هیچ مانع و حصاری نمی‏تواند راههای حضور فعال آنان در جامعه را سد نماید و این انسان خلاق را از بهره رسانی به اجتماع محروم گرداند.

حضرت امام خمینی(ره) با اندیشه‏های ژرف و کلام گهربار خویش سیمای زن مسلمان را آن گونه که شایسته و منطبق بر حقایق است، ترسیم نمود، ایشان از سویی تبلیغات مغرضانه و خلاف واقعیت رسانه‏های گروهی جهان استکبار را خنثی کرد و آنان را از خدشه دار نمودن چهره اسلام بازداشت و از طرفی دیگر بینش‏های غلط گروهی از مردم جامعه را که زن را فقط برای خدمت، اطاعت، بچه داری و نظافت می‏خواستند و حقی جز اطاعت محض و بی قید و شرط برایش قایل نبودند- اصلاح نمود و همه را به زلال تعالیم مقدس اسلام باز گرداند و دلها را در مقابل حق و حقیقت، خاضع و تسلیم ساخت.